
Jam Gegë Toska, mbrapsht e mbarëJam i plotë, por jam i ndarëE kam gjuhën me shumë ngjyraNjë gjë shpreh në shumë mënyraPo s’po m’ban ma
Shumë festa do të të vijnë, të dashurit pa i pasur pranëHyr në zemrën tënde se gjithnjë të dashurit aty janëUroji të gjithë me fjalët
Në Parafillim, në Shfaqjen HyjnoreDy cilësi iu dhanë veç gjuhës njerëzoreMe frymorë të tjerë, kështu s’paska ndodhurGjuhën kanë në gojë, por jo për të folurE
Shkova përtej cakut që dikush të arrijë në cakMe cakun që të kuptohet se cak nuk ka aspakEgoja shikon kah toka, shpirti qiellin vështronToka ka
…ah, jo!Në ashk të gjitha shkojnë bashkëS’ka “këtë e dua!”, “kjo s’është për mua!”Germat janë si thërrime buke që nga shpirti thërrmohenPër ushqyerje ndahen, në
Në Hartën e ParacaktimitDy rrugë janë, s’bëhen triO me mua në mungesëO me mua në praniPlaga s’vjen për shkak të dhembjesDhembja vjen për shkak të
S’ka zemër që nuk ka dritëS’ka dritë që s’dëbon errësirënPo s’guxove ta ndezësh zemrënPër shkak të keqes, ndëshkon të mirënDhe ti je vetë e miraQë
As tradhtar, as besnikArmiqësisht bëhesh mikDhe miqësisht bëhesh armikMos u afro, por mos ikDhe kështu, me “as, as”Kur mungon, mungo me masëKur je tepër, mos
Ishim afër, por të ndarëJemi larg, por të bashkuarÇdo ilaç mund të ketë vlerëAq sa qenia është lënduarNë vetminë e të gjitha stinëvePa Ty isha,
Kur zemrës i mungon DritaSyrit çdo gjë i shfaqet e errësuarPadituri s’do të thotë të mos dishPor të dish në mënyrë të gabuarNga mungesa e
Zemra mund të punojë pa dorënPor dora pa zemrën s’punon dotGjallesat e tjera nuk kanë duarPor asnjëra pa zemër s’gjallon në botëMe dorën në zemër