Ku shkohet me zemër, ti je vetë vendmbërritja

Me lotët e përgjakur të ashikëve mbushet Deti i Pafund
Ashku ka mbetur kudo, dashuronjësit askund
Sado të marrësh uji nga deti, sasia e tij nuk pakësohet
Sado të të japë mall dashuria, ekzistenca nuk shterohet
Për takim me Oqeanin, të gjitha burimet ndiejnë mall
Sa më të mëdha të jenë pengesat, rrugëtimi bëhet më i gjallë
Ku shkohet me zemër, ti je vetë vendmbërritja
Ku shkohet veç me trup, s’të duhet arritja. ~ Fatmir Muja

Kategorija:

Shpërndaj:

icon.png

Tjerat

KU KA NDEZJE, KA DHE DRITË

S’ka zemër që nuk ka dritëS’ka dritë që s’dëbon errësirënPo s’guxove ta ndezësh zemrënPër shkak të keqes, ndëshkon të mirënDhe ti je vetë e miraQë